Më shumë se dy dekada më parë, ish-bodybuilderi Vincent Tolman thotë se ka parë parajsën, pasi ra në komë nga disa suplemente që ai dhe një mik i tij i kishin blerë në internet. Ai humbi vetëdijen më 18 janar 2003 dhe hyri në një gjendje të çuditshme ku mund ta shihte trupin e vet të shtrirë në tokë.
Duke rrëfyer këtë përvojë tronditëse, por njëkohësisht të fuqishme pranë vdekjes, Tolman tha:
“Mendohet se kam qenë i vdekur për të paktën 30 deri në 45 minuta para se të më gjenin. Trupi im ishte i ftohtë – aq ftohtë sa nuk jepte shenja jete.”
“Në atë kohë isha një bodybuilder amator dhe po merrja një suplement të ri. Më vonë doli që ishte toksik. Pata humbur vetëdijen nga të vjellat në një tualet publik dhe vdiqa aty, në dysheme.”
Papritur, ai u gjend në atë që e përshkruan si një “karrige shumë komode si në kinema”, duke parë skenën e vdekjes së tij si në një film.
“Filmi ishte skena ku trupi im ishte në tokë dhe unë po e shikoja gjithçka nga lart. Por çudia ishte që nuk ndihesha sikur isha unë. Edhe pse po shihja trupin tim të pajetë, nuk e njihja. Ishte si të shkoje në kinema dhe të shihje dikë që ngjan me ty, por nuk ndihesh që je ti – sepse ti je ai që po shikon filmin. Kështu më dukej.”
Shkëputja emocionale ishte aq e fortë, saqë ai filloi të dyshonte në “zgjedhjet e regjisorit” për skenat e përfshira në film – duke u habitur pse përfshiheshin edhe mendimet e njerëzve në restorant, përfshirë edhe kuzhinierin.
Kjo ndjesi e të dëgjuarit të mendimeve të të gjithëve iu duk e ekzagjeruar dhe pa ndonjë qëllim artistik, gjë që e theksoi ndjesinë sureale dhe të paqartë të gjithë përvojës.
Më pas, Tolman tregon se pa mjekët duke i vendosur trupin në qese dhe mundi të dëgjonte mendimet e një paramediku në ambulancë.
“Teksa po e bënte këtë, pashë një dritë – një dritë e vërtetë – që po shkëlqente nga brenda trupit të këtij paramediku të ri,” rrëfen ai.
“Ndjehej sikur dikush i kishte vendosur një llambë në kraharor – drita po dilte nga zemra e tij.”
Papritur, një zë i fuqishëm tha: “Ky nuk ka vdekur.”
I nxitur nga kjo ndjesi e fortë e brendshme, paramediku theu protokollin, hapi qesen e trupit dhe nisi të kontrollojë për shenja jete. Edhe pse nuk gjeti puls, ndjeu një nxehtësi të lehtë në pjesën e brendshme të kofshës së Tolmanit – sa për ta bindur të përpiqej ta rikthente në jetë.
Gjatë transportit për në spital, Tolman ndjeu rripat që po i lidhnin duart. Ende në atë gjendje të çuditshme si spektator, ai mbeti i habitur nga ndjesia fizike e lidhjes.
“Ishte pikërisht në atë moment,” – thotë ai – “që kuptova se ‘filmi’ që po shikoja ishte në fakt për trupin tim.”
Albanian
English